Dilinin ucuna çok şey geliyor insanın ama anlama gayretine girecek muhatabını bulamayacağını düşünüp vazgeçiyorsun söylemekten.
Sonra bir bakıyorsun sustukça elinden alınıyor ‘insan olmaklığın, insanca yaşamaklığın’.
Sustukça sıra hepimize geliyordu, geldi. Artık yok hiçbirimizin diğerinden farkı. Hepimiz kifayetsiz, liyakatsiz, beceriksiz ve kaygısız eller marifetiyle rezil rüsva oluyoruz.
Olmaya da devam edeceğiz. Bunun 300 yıldır bir tek istisnası oldu. O da teba eliyle heba edildi.
Bu heba edişteki teba zihniyetini ve onun yüzlerce yıllık kodlarını değiştirmeden iyiye güzele doğru bir gelişme hayal olacaktır.
Yapanlar ile karşı duranların adlarının farklı olduğunu ama kodları itibariyle aynı zeminde buluştuklarını fark etme zamanıdır.
Değişim ancak ona tutkuyla bağlı, bugün ödediği özgürlüğünden yoksun kalma, her işinde adaletsizlikle muhatap olmak ve eşitlerden sayılmama ve nihayetinde derin bir yoksulluğa itilmeden daha ağır bir bedel ödemeyeceğinin farkında olarak; bedel ödemeye hazır olanlar eliyle gelecek.
Değişim, bugünkü tüm yapıların aksinde sistemli, planlı, organize, gelişme, üretme, çalışma kodlarına sahip yeni bir kültürün inşa edilmesi ve hak eden her bünyeye bunun zerk edilmesi ile gelecektir.
O halde yatma, oturma, konuşma. Ayağa kalk. Harekete geç.
Hepsinden uzaklaş. Çalış, geliş, oku, yaz. Üret. Kendi geleceğini kendin inşa et. Sana dayatılan ve öğretileni elinin tersiyle it, sistemli, planlı bir hikaye yazmaya başla.
Senin gibileri ara bul. Yeniden birlikte ‘bu topraklarda insanca yaşamanın’ şartlarını oluştur.
Birlikte kuracağın adalete, eşitliğe, özgürlüğe dayalı çalışan ve üreten bu sistemde liyakati öncele.
Liyakat en geçerli ve gerekli kuralın olsun. Sistemini katı kurallarla koru.
Belki zaman alacak ama sabret. İçinde bulunduğun şartlara teslim olmaktan ve hiç bir şey yapmadan hacıyatmaz gibi bir durumu tecrübe etmekten çok daha faydalı olacak ve bize dayatılan ve hayatımızı ıskalatan bu sistem, bu zihniyet mutlaka değişecek. Ömrümüz olursa güzel günleri bu topraklarda insanın insan onuruyla mutlu, müreffeh yaşadığını görürüz.
Olmazsa; az şey değildir bizim için teba olmayı seçen babalarımızın aksine çocuklarımız için onurlu bir geleceğin kilometre taşı olmak.
Bırak bassınlar. Bırak çiğnesinler. Unutma bugünkü hakimler de dünküler gibi vakti dolunca çekip gidecekler.
Sen, yarına, gelecek olana hazırlan.
Sen, üretime odaklan. Nitelikli, çalışkan bir nesil ve adalete, eşitliğe, özgürlüğe dayalı insan odaklı bir düşünce sistemi ve bu sistemin var ettiği kurumları üretmeye odaklan. Var olanları bu zeminde sorgulamadan kaçınılmaz sonun; bu topraklarda “insan onurun çiğnenerek, adaletsiz, yasakçı ve yoksul bir yaşam olacaktır.”