Gazeteden arkadaşlar arıyorlar, 3 haftadır neden bir yazı yazmadığımı öğrenmek için…
Konu çok da muhatap yok, üzerine alınan, sorumluluk hisseden bu yazının muhatabı benim diyen yok.
Neyi yazayım;
Yeni valinin göreve başlaması ile susuz sabunsuz konularda basında açıklama yarışına giren ve ben buradayım mesajı vermeye çalışan bürokrasiyi mi…
Doktorsuz, sağlık personelsiz hizmet vermeye çalışan hastanelere rağmen, sağlık sistemi içerisindeki tüm çalışanların sorunlarını giderip daha kaliteli bir hizmet sunulmasını sağlamak sorumluluğundayken fındık kabuğunu doldurmayacak açıklama ve işlerle gündemde olmaya çalışan müdürleri başhekimleri mi…
Yozgat’a tahsis edilen doktor kadrosunu, şehre doktor ataması yapılmış/yaptırılmış gibi duyurmaya çalışan siyaseti ve bu algı operasyonuna gönüllü razı olan basını mı…
Yönettiği kurumların, belediyelerin, derneklerin, vakıfların, sendikaların, odaların kasasından yani kendisine ait olmayan, onların tabiri ile “tüyü bitmemiş yetimin hakkı” olan paralarla kitapçık bastıran, gazetelere ilan ve reklam, kutlama mesajı veren, afişler, pankartlar astırıp, el ilanı dağıtanları mı…
Hala her gün binlerce ağır tonajlı ve tehlikeli madde taşıyan aracın bu şehrin tam ortasından geçiyor olmasına rağmen, bir çevre yolunu gerek trafik ve insan güvenliği gerekse de ülke ekonomisi faydasından bu şehre layık görmeyenleri mi…
4 yılda 95 dev eser, icraat, proje yapmakla övünenlerin, ortaya 95 eserlik bir liste koyamayışlarını mı, yoksa seçim döneminde dağıttıkları vaat kitapçığındakilerin yüzde 70’e yakınını gerçekleştirememiş olmalarını mı…
Yaklaşan yerel seçimler öncesi Yozgat’ın, şehircilik anlayışına sahip, Yozgat’ı valisi olan kasabadan şehirli bir kimliğe dönüştürecek, kaldırım ve yol belediyeciliğinin ötesinde kültürle sanatla ekonomi ile birlikte bir yaşam kuracak doğru insanlara ulaşamayıp yine bir 40 satır mı 40 katır mı ikileminde kalarak birbirinden sadece ismi farklı ama öznitelikleri açısından benzer tercihlere rıza gösterecek olmasını mı…
Beton ekonomisine/rantına feda edilen nitelikli tarım arazileri nedeniyle düşen gıda üretimini ve sanki kendilerinin, çocuklarının, torunlarının gıdaya hiç ihtiyacı olmayacakmış gibi nitelikli tarım arazilerinin inşaata açılmasına onay veren valisini, tarım il müdürünü, belediye başkanı ve meclisini mi…
İşsiz, aşsız, geleceğine güvenle bakamayan, içerisinde yaşadığı şehirde bir insanın ihtiyaçları gözetilmeden kurgulanmış daha doğru ifade ile el yordamıyla bir şeye benzetilmeye çalışılan bu şehirde tek derdi amatör ligdeki takım için 5 yıldızlı otel niteliğinde yapılan stadyumun ne zaman bitireleceğini dair aş eren Yozgatlıları mı…
Yazmak kolay.
Araştırırsın, doğru bilgileri edinir, mevcuttaki durumu bu doğru bilgilerin süzgecinden geçirir kendi düşüncelerin ve birikimlerinle birleştirir meydana koyarsın eleştirini veya önermeni.
Ama bizim sorunumuz yazmak değil ki… Bizim Yozgat ve Yozgatlı olarak asıl sorunumuz “Muhatapsızlık”.
Kime yada hangi kuruma dair bir öneri bir eleştiri getirsek, küsmeler, sosyal medyalarda engellemeler, görünce göz kaçırmalar, eğer makamı yüksekse üstten konuşmalar gibi garip, çocuksu ve suçlu davranışları ile karşılaşıyoruz.
Onların bu psikolojisi de ister istemez bu şehre ve bu şehrin insanının insan onuruna yakışır şekilde yaşamasına /yaşatılmasına dair umutlarımıza ket vurmaktadır.