Mutlu toplumların temelini üretimdeki başarı oluşturur. Bu yüzden üretilen her şey çok değerli ve kıymetlidir. İster tarım, ister hayvancılık, ister sanayi, ister bilim, ister felsefe hiç fark etmez; bir yerde üretim varsa orada başta huzur olmak üzere güzel olan her şey var demektir.

Konuya tersinden baktığımızda ise üretimin olmadığı yerde; yokluk, kıtlık, kargaşa, savaş, huzursuzluk ve mutsuzluk vardır.

Dünyaya şöyle bir bakarsanız, ne demek istediğim daha net anlaşılır.

İthal ettiğimiz ürünlere baktığımızda son yıllarda üretimden iyice elimizi ayağımızı çekmiş durumdayız.

Sürekli tüketiyoruz. Et, süt, tahıl ürünlerini bile ithal eden bir ülke durumuna geldik.

Tarım ve hayvancılık potansiyeli yüksek olan Yozgat’ta dahi ürettiğimiz peşinden koşacak elle tutulur, bir şey yok…

Geldiğimiz noktaya baktığımızda adeta tüketim teşvik ediliyor, özendiriliyor.

Kötü olan ise, üretimle ilgili özendirici çaba yok mesabesinde. Teşvik etmek, ödül vermek, onore etmek…

Sanat, edebiyat üretmek mi?

Elli tane engel çıkar önüne…

Güçlü bir ülke ya da şehir olabilmenin yolu üretmekten geçer. Ülkeler ve şehirler  ürettiği oranda güçlü atfedilir.

Çin, Japonya, Güney Kore, Rusya söylemeye bile gerek yok Avrupa ülkeleri…

Bu ülkeler ne kadar güçlüler değil mi?

Neden güçlüler?

Cevap çok basit en çok onlar üretiyor da ondan.

Bizde gencinden, yaşlısına; kadınından, erkeğine; okumuşundan, cahiline; köylüsünden, şehirlisine; zengininden, fakirine; toplumun hangi kesimini ele alırsanız alın, hiç fark etmez üretmeme hastalığı var.

Ülkede üreten yok!…

Tüketen bir toplum haline geldik. Bir açgözlülük içinde her şeyi tüketiyoruz.

Üretip de ne yapacaksın! Üç günlük dünya! Ye iç yat; gez toz…

İyi de bu dünyaya ne için geldik?

“Hiç ölmeyecekmiş gibi bu dünya için çalış, yarın ölecekmiş gibi de ahirete çalış. (Hadis-i Şerif)” sözü sanki öylesine söylenmiştir, toplumda bu söze itibar eden çok azdır.

Kimedir bu sözler, kim ciddiye alır, kim rehber edinir…

“Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz!”

Durum ortada; üretmiyor, tüketiyoruz. Hayra alamet değil bu tüketmek…

Hazıra dağ dayanmaz. Bir gün gelir yokluk kapıya dayanır.

Afrika kıtasında olduğu gibi…

Üretmekten başka bir yol yoktur.