Hep derim Yozgat acemi birliği bir il diye. Her şeyi sıfırdan tecrübe etme isteği, var olan bilgi, tecrübe ve uygulamalardan ders almak, örnek çıkarmak gibi başarıda önemli bir kıstası sürekli ıskalamamıza neden oluyor.
Yozgat’ın hemen her sorununun ve ilin gelişmesine katkı sunacak potansiyelinin değerlendirilmemesinin altında bu sebep vardır. Geçmiş yazılarımızda yukarıdaki cümlelerin örnekleri mevcuttur.
Bu acemiliktir ki, bürokraside ve siyasette savrulmayı, kaynakların sürekli israf edilmesini veya etkin kullanılmamasını ve ilde yaşayan insanların sorunlarının sarmal halinde büyümesini getirmektedir.
Bir süredir lavanta konusunu inceliyorum. Hatırı sayılır düzeyde örneği inceledim ve temel düzeyde bir bilgi birikimim oluştu.
Yozgat’ta Şefaatli Armağan Köyü’nde 1 dekarlık, Sarıhacılı Mahallemizde 7 dekarlık alanda dikimi gerçekleştirmişiz! Lavantalar dikildi hasatlar yapılmaya başlandı. Yaş lavanta çiçeğinin kilosu 5 TL. Kurutulmuş lavanta çiçeği ise 25 TL. Haberi okuyup hesabı siz yapınız. Birbirinden onlarca km uzakta yapılan bu sınırlı alanlardaki üretimle ne amaçlanmaktadır, doğrusu merak etmekteyim.
Isparta Kuyucak Köyü ve Burdur örneklerine bakalım orada lavanta üretimini nasıl planlayıp, hayata geçirmişler.
Kültür ve Turizm Bakanlığı, Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı, Batı Akdeniz Kalkınma Ajansı ve Anadolu Efes’in “Gelecek Turizmde” adlı kalkınma programı bir araya gelmişler, Kuyucak’ı dönüştürmek için ortak akıl ve finansmanla birlikte çalışmışlar. Bugün Kuyucak’ta 3.000 (üçbin) dekar alanda lavanta ekilidir.
Lavanta bazlı ürünler üretilmekte, köy lavanta sezonunda tur otobüslerinin akınına uğruyor, lavanta üreticileri ürünlerini satış reyonlarında ve kafelerde gelen turistlere satıyorlar ve konaklamak isteyenler için de butik otellerle hizmet veriyorlar.
Bunun temel sebebi, Yozgat’ın aksine; lavanta üretimi üzerinden istihdam yaratmak, turizmi güçlendirmek, alternatif gelir kaynağı oluşturmak üzerine bir proje hazırlanmış olması ve bu projenin sunduğu yol haritasına göre işbirliği ve ortak akılla çalışılmış olmasıdır.
Burdur’daki Lavanta Deresi’nde arabayla 20-30 dk kesintisiz gidersiniz. Buranın özelliği ise Kuyucak Köyü’nde daha çok bireylere ait ufak tarlalarda ekimin yapılmış olmasına rağmen Burdur’da sanayicinin de konuya duyarlık gösterip, hazineden kiralanan yüzlerce dekar alanlarda yatırım yapmasıdır.
Yozgat’ta hep dillendirdiğimiz ama yetkilileri bir türlü ikna edemediğimiz konu tam da budur.
Bir şey yapmak istenildiğinde konuya katkı sunabilecek ulusal ve uluslararası finans kuruluşlarının hibe ve desteklerinden istifade etmek düşünülmez.
Bir çalışma yapılacağı zaman, bu çalışmanın bölgede yaşayan insanların hayatına ne kadar dokunacağı, sonuçlarının refah düzeyinin artmasında ne gibi katkıları olacağı hesap edilmez.
Lavanta ekilir, üretilir ve ürettik başarısı ile yetinilmek hedeflenir. Oysa asıl yapılması gereken üretilen ürünün sanayi alt yapısı oluşturacak şekilde işleme tesisleri, istihdama katkısı ve yan gelir oluşturacak şekilde kompleks bir proje olarak, en az 5 kuruluşun işbirliği ve planlaması ile ele alınması gerekirdi.
İçinde yaşadığı, huzur ve refahına katkı yapmakla yükümlü olduğu topluma dair kaygı taşıyan yöneticilerimizden beklentimiz bir koordinasyon içerisinde, kurumlar arası işbirliği yaparak, bir plan dahilinde hareket etmek ve belki de kendilerinin görev süresinden yıllar sonra sonuçları ortaya çıkacak işlere imza atmalarıdır.