Yozgat’ı herkes bir yana çekiyor,

Herkes kendi aklınca,

Kendi bildiğince,

Bu şehre yön veriyor…

Kimi geliyor,

Sağlık kenti yapıyor,

Kimi geliyor, Turizm kenti ilan ediyor,

Kimi geliyor, Tarımın başkenti, merkezi olacak diyor…

Yani durmadan yön değiştiren,

Dön babam dön misali…

İçmeden sarhoş olan,

Olduğu yerde debelenen,

Debelenmekten günden güne eksilen,

Üç-beş nüfus artışıyla mutlu olduğu zannedilen Yozgat,

Yorgun bir Şehir Yozgat…

İşte bütün bu nedenlerle,

Yozgatlı işsiz, Yozgatlı mutsuz,

Dili var ama Yozgatlı ürkek,

Yozgatlı, Yozgat’tan umutsuz…

Bu şehri yönetenler,

Öncelikle,

 Yozgat’a ve,

Yozgatlıya…

Hedef koyabilmeli,

O hedefe motive edebilmeli,

O hedefe inanmalı,

O hedefe inandırılmalı…

Ama duruma bakalım,

Bu şehir yönünü bilmiyor,

Bu şehir siyasetçisine, yöneticilerine güvenmiyor,

Bu şehir kendine de güvenmiyor,

Ciddi bir potansiyel,

Ciddi bir umutsuzluk,

Ciddi bir mutsuzluk,

Ciddi bir yorgunluk, ciddi bir bıkkınlık var…

Artık bitme noktasına, tükenme noktasına geldi,

Yozgat da,

Yozgatlılar da…

Artık bu şehir bir olamazsa, bir düşünemezse, bir yürüyemezse…

Yozgatlılar işsizlikle ve gurbetle,

Yetmedi asayiş olaylarıyla,

Ve hicret eden aileleriyle anılmaya devam edecek…