Türkiye, Erzincan, Gölcük’ten sonra şimdide merkez üssü Kahramanmaraş olmak üzere tarihinin en büyük deprem felaketi ile karşı karşıya kaldı.
Kahramanmaraş, Hatay ve Gaziantep başta olmak üzere 10 ilimizde meydana gelen deprem felaketi binlerce vatandaşımızın ölümüne, on binlerce vatandaşımızın yaralanmasına ve çok büyük maddi zarara sebebiyet verdi. Bu deprem Türkiye’de Yozgat dahil birçok ilde de şiddetli bir şekilde hissedildi.
İlk andan itibaren tüm kurum-kuruluşlar ve ordumuz ile hızlı bir şekilde deprem bölgelerine müdahale eden devletimizin gerek arama kurtarma gerek ilk yardım gerekse barınma ve gıda konularındaki canhıraş çabaları yaraların hızla sarılacak olmasının işaretiydi…
Türkiye Cumhuriyeti tarihinin en büyük deprem felaketinde, acılarımızın yanı sıra vatandaşlarımızın gösterdiği olağanüstü duyarlılık ise bizleri böyle asil bir milletin ferdi olduğumuz için bir kez daha gururlandırdı.
Vatandaşlarımız gerek kan ihtiyacı olduğunda kanıyla, gıda ve diğer ihtiyaçlar olduğunda malıyla, afet bölgesinde ihtiyaç olduğunda canını hiçe sayarak verdiği bu muazzam mücadeleyi, görmezden gelmek mümkün değildir.
Türkiye’nin tüm il ve ilçelerindeki belediyelerin bölgeye akın etmeleri, dünyanın dört bir yanından dini, dili, ırkı, mezhebi fark etmeksizin Türkiye’ye yardıma koşan ülkeler için de minnet duymamak elde değil.
6 Şubat tarihinde meydana gelen depremin ardından ilan edilen seferberlik çağrısına en üst seviyede katılım sağlayan Yozgat ve ilçelerimiz, yardımlaşma konusunda en çok dikkat çeken iller arasında yer aldı.
“Birlik, beraberlik ve yardımlaşma” demişken, STK’larımızın gayret ve çabalarını unutmamak lazım. Hepsini buradan ayrı ayrı kutluyorum.
Dolayısı ile bu deprem ülke olarak hepimize çok şeyler öğretmiştir diye düşünüyorum.
Bu bağlamda eksiklerimiz yok mu? Elbette var!
Bunları tabiiki konuşacağız yeri ve zamanı geldiğinde…
Ne konuşacağız?
Kurumlardaki eksiklikleri, organizasyonların zayıflığını, denetimsizlikleri, liyakatsizlikleri, iletişimi, ihmalleri hepsini konuşacağız.
Lakin şimdi el birliği ile yaralarımızı sarma zamanı, şimdi birlik olma zamanı…