Yozgat, memleketin en geri, en garip, en sahipsiz şehri olma vasfını korumaktadır.
Ancak, bir o kadar da Yozgat adı “sömürünün, bireysel kazançların ve –mış gibi çalışmaların” öznesi yapılmaktadır.
Onlarca yıldır bürokrasiden siyasete, iş dünyasından STK’lara kadar pek çok alanda üst düzeyde görev yapan ve yapmaya devam eden Yozgatlı olmuştur.
Aklımın yettiği ANAP hükümetleri döneminden bu tarafa iktidar partilerine güçlü destek vermiştir Yozgat. Özellikle son 20 yıllık AKP iktidarında neredeyse 15 yıl yek vücut AKP’li olmuştur Yozgatlı. “Güçlü hükümete güçlü destek” vermiştir.
Bu desteğinin karşılığını ise üretime odaklı yatırım, nitelikli işsizlik sorununun çözümü ve istihdam oranında artış, şehrin kaynaklarının ekonomik değer olarak kullanılması vb açılardan alamamıştır.
Çiftçisinin beli kırılmış, işsizi umudunu kesmiş, esnafı yarını göremez olmuş vaziyettedir. Sanayicisi, turizmcisi şehri yatırım yapılabilir bir şehir olarak görmemektedir.
Bir siyasetçiler, onlardan destek alarak koltuk sahibi olan ve sahibi olduğu koltukta siyasete verdiği desteğin ve koltukta oturuyor olmanın getirdiği “itibar”la kazancına kazanç ekleyen bürokratlar ve STK yöneticileri için her şey güllük gülistanlıktır.
Onların tek maliyeti iktidar gücünü elinde bulundurana karşı şirin sözler söylemek, hoşa gidecek davranışlar sergilemektir.
Çiftçinin üretim maliyetlerini bilmezler. Zira bu güne kadar 3 kaz gütmüşlükleri yoktur. Esnafın kira, vergi, işçi yükünden habersizdirler çünkü hayatları güce yaslanarak kazanç elde etmek üzerine kuruludur. Mutfaklarında yangın olmaz. Onların “ek gelirleri” vardır ve bu ek gelirler artış eğiliminde olduğu için de mutfak enflasyonu onları zerrece etkilemez.
İşte bu zevat, onlarca yıldır her sıkıştıkları dönemde bir Yozgat türküsü çığırmaya başlarlar. Toplantılar, fuarlar, organizasyonlar düzenlerler. Temel öznesi güya Yozgat’tır. Ancak bunca senelik bu “gayretlerinin” tek semeresi iktidar gücüne yaslanarak elde ettikleri kazançlarını artırmak olmuştur.
Aksi olsaydı heralde biz “nankör, iş beğenmeyen, tembel” Yozgatlılar hissederdik bu toplantıların hayatımıza olumlu dokunuşlarını. Bu toplantılardan, yatırım, istihdam, üretim, il ekonomisine artı girdi çıkmıyorsa ki, çıkmadı ve yine çıkmayacak, o zaman bu işte bir yanlışlık var demektir.
Evet, var bir yanlışlık. Siyaset ve bürokraside; yol bilmezlik, iş bilmezlik var. Akla, akıl sahibine itibar etmemezlik var. Bu şehre ve bu şehrin insanına dair kaygısızlık var. Karşılarında el pençe divan duran, sözde sadakat sahibi kişilerin içi boş güzellemelerine ve sonuç odaklı olmayan sözde Yozgat özneli çalışmalarına itibar var.
Beylerin tuzu kuru. Ne edeceklerdi ki. Şaşırıyor muyum, hayır. Beklentim vardı da hayal kırıklığımı yaşadım, hayır. Eldeki insan malzemesi bu olduğu sürece, daha önce denenmiş ve başarısız olunmuş yollardan yeniden geçildikçe sonucun değişmeyeceğini bilecek kadar tecrübe sahibiyim. İnsan malzemesini tanımak, analiz etmek, kiminle ne yapılabileceğini bilmek ve buna göre de beklentiye girmeyi bilecek kadar da davranış bilimlerine hakimim.
Sözü bağlamanın vakti gelmiştir.
İngilizlerin bir deyimi vardır. Bir şeyin olması gerektiği zamanda, olması gerektiği gibi yapılmadığı, -mış gibi yani aslının yerini tutmayan ama yapana geçici tatmin veren durumlar için kullandıkları. Sanırım yukarıda izah etmeye çalıştığım durumu en güzel ifade edecek tabir de bu olacaktır.
A kind of masturbation.