Bekir Çaylak Bey’in dünkü yazısına konu ettiği Ak Parti eski il başkanlarının saha çalışmaları ve seçim sonucuna dair görüşleri, bizim bu köşeden son bir yıldır yazdıklarımızı doğrular nitelikte.
Bu köşeden yazdıklarımızda iktidar partisinin, iktidar olmanın şehvetine kapılarak halktan uzaklaştığını, vatandaşın gündemini, sorunlarını, beklentilerini takip etmekte ve cevap vermekte zorlandığını, bunun da yaklaşan seçimler öncesinde acilen telafi edilmesi gerektiğini, sahanın “yukarıdan” bir bakışla iyi analiz edilemeyeceğini ve Recep Tayyip Erdoğan markasının dahi yetersiz kalacağı seçimde Ak Parti kadrolarının işinin zor olacağını defaatle yazdık.
Maksadımız Ak Parti’ye seçim kazandırmak değildi. Hiçbir parti adına öyle bir derdimiz olamaz. Siyaset üstü bakıyoruz devlet yönetimine! Derdimiz; ülkeyi yöneten ve yönetmeye talip olan her kadronun milletin gerçeklikleri ile buluşması, doğru analizlere dayalı etkin ve verimli çözüm önerileri geliştirerek, siyaseti ve dolayısıyla bürokrasiyi liyakatle buluşturmasıydı.
Benim devletimden beklediğim adalettir, din, düşünce ve ifade özgürlüğüdür, eşitliktir, liyakatin istihdam edilmesi, refahın tabana yayılması, ülkemde bir huzur ikliminin hakim olması ve devlet içerisinde paralel yapılara müsaade edilmemesidir. Ve elbette ki bir devlet kurumsallığı ve ciddiyetidir. Bu kriterleri sağlayan, böyle bir devleti inşaa etme gayretinde olan her iktidar ve her siyasi parti benim nezdimde kabul görür.
Bu kısa izahattan sonra girişe dönersek, bugüne kadarki düşüncelerimize itibar etmeyen Ak Parti kadroları bu seçimde sahada zorlanmaktadırlar. 2017 sonbaharında başlayan ekonomik krizin derinleşerek gitmesi, her gün gelen zamlar, yaşam kalitesinin iyice düşmesi, cüzdanın “insani” ve asgari şartlarda geçinmeye yetmemesi, devlette sadakatin kabul görmesi, adaletin alınıp satılabilen ve talimatlı kararlara imza atan düzeye düşürülmesi, mevcut iktidarın nobran ve ötekileştirici tavrı, üretim ekonomisinin yerini rant ekonomisine bırakması, “Avrupa’nın Çin’i olma” hayalinin ülkeyi bir ithal ikame ekonomi haline getirmesi, artan işsizlik ve gençlerin umutsuzluğu gibi pek çok sorunun karşısında bir de kendi tabanına dahi yabancı ve kabul görmeyen aday listesi ile halkın karşısına çıkılması gerek vekil dağılımında gerekse de cumhurbaşkanlığı oylamasında işleri iyice zora sokmaktadır. İl Başkanlarının gözlemlerinden de anlaşılacağı üzere; Yozgat’ı ve seçmeni tanımayan, beklentilerini, sorunlarını ve dahi çözümlerini bilmeyen, üstüne bir de SKM’si iyi koordine olmaktan, doğru planlamalar yapmaktan uzak, aday tercihleri nedeni ile pek çok partilinin çalışmalara katılmaktan imtina ettiği bir parti çalışması ile Akgül’ün hayalini kurduğu sonuç, tam bir hayalden ibarettir.
Hepimiz sahayı görüyor, seçmeni ve partileri gözlemliyor, Ak Parti’nin 5 partili mitingini öncekilerle mukayese ediyor, doğru sonuçlara varmaya gayret ediyoruz.
Biz Ak Partili kadrolar ve vekil adaylarının ötesinde gerçekten sahada olan, milletle buluşan, onlara kulak veren kişiler olarak, ayaklarımız yere daha sağlam basıyor.
Bugüne kadar Recep Tayyip Erdoğan markası altında rahat siyaset yapan ve vekil seçilen kişilerin ilk defa seçmenle gerçek manada karşı karşıya kaldığı bu seçimde zorlanması gayet normal olsa gerek. Zira ilk defa, kendileri olarak seçmenin karşısına çıkmışlardır. İlk defa bu kadar sorgulanmakta, ilk defa bu kadar eleştirilmekte ve ilk defa kendi tabanlarından bu kadar yüksek tonda olumsuz cümleler duymaktadırlar. Ve ilk defa Ak Parti kadroları bu kadar dağınık bir çalışma içerisindedirler.
Bu aşırı özgüven! (Vekil seçilemediği dönemde de aynı özgüveni!, kazanabileceği vekilliği rakip partiye hediye etmişti. Kimi kastettiğimi anlamışsınızdır), Millet İttifakı’nın işini kolaylaştırmakta, Ak Parti’nin özellikle miting sonrasında yaşadığı iç kavga ve panik hali, kontrolsüz özgüvenle! birleşince, “Yozgat’ı toparla” diye gönderildim propagandası, Ak Parti’yi dağıtmakta, Millet İttifakı’nı her geçen gün 3. Vekilliğe yaklaştırmaktadır.