Eski adı “Galata” yeni ismi ise “Çamlık Otel”’de Yozgatspor’un Pazar günü akşam yemeği vardı…
Bir gün önce Ahmet Akgün arayıp haber verdi…
“Davetlimsin abi aramızda olursan sevinirim” dedi.
İl dışındaydım…
Erken dönmem gerektiğini hesaba katarak, işlerimi tamamladım.
Elbette davete icabet etmek görevdir, işlerimi bitirip, yemek günü şehre döndüm.
Yemeğe 200 kişi davet edilmiş…
Katılım beklendiği gibi olmadı…
Unutmadan bir şey hatırlatmam gerekiyor…
Toplantının adı “Yozgatspor’a Vefa”
Toplantının açılış konuşmasını, As Başkan Ahmet Akgün yaptı…
Gelenlere, gelemeyenlere teşekkür etti, daha çok toplantılar yapacaklarını hep birlikte olacaklarını anlattı.
Konuşmasını tamamlarken, “Burası Er meydanı, Yozgatspor’a dair bir şeyler konuşmak isteyen varsa buyursun” dedi.
Söz konusu “Yozgat” ya da “Yozgatspor” olunca mutlaka herkesin bu konuda küçükte olsa söyleyecek birkaç kelimesi vardır.
Şimdi anlatacaklarımı aslında salonda konuşmayı arzu etmiştim ama Belediye Başkanı ve Vali Bey’in konuşmaları devreye hızlı bir şekilde sokulunca birlikte oturduğumuz arkadaşlar konuşmamız çok uygun olmayacağını söyleyince susmak düştü.
Ama konuşmak ya da yazmak durumundaydım. Şimdi Bu kulübün 3 dönem 2’inci Başkanlığını yapmış birisi olarak anlatacaklarımı duyduğunuzda mevcut yönetim kendi durumlarını birkez daha gözden geçirip “biz iyi durumdayız” diyecektir.
Anlatacaklarım biraz uzun ama kısadan kesmeye gayret edeceğim.
Hadi konuşalım“Yozgatspor’u şampiyon yapmadan ölürsem gözlerim açık gider” diyen merhum Yusuf Kenan Yılmaz ile birlikte çalıştık…
Öncelikle Yozgatspor’a talip olmuşsanız, çileye, sıkıntıya ve her türlü zorluğa baştan razı olmuşsunuz demektir.
Bunu bilmek gerekir, kimse kimseye zorla bir görev vermez, veremez değil mi?
Neyse bizim dönemimizde Federasyon takımın yol parasını, mazot parasını, otel parasını karşılamıyordu, birkaç küçük destek dışında bir şey alamazdık.
Şimdi böyle mi?
Federasyon takımın yol parasını, mazot parasını, otel parasını fazlasıyla veriyor…
Bizim zamanımızda rakip takımı yensen futbolculara prim vermek bir dertti, yenmesen puan kaybı başka bir dertti.
Kimi zamanlar Belediye Başkanına yalvaryakar olduk, kimi zaman İlin valisine. Özel İdareden mazot desteği alana kadar ak ile karayı seçerdik.
Kulübün gıda, yiyecek ve bazı ihtiyaçlarını Belediye Biz karşılayalım dediğinde en mutlu insan biz olurduk.
Futbolculara verdiğimiz sözleri tutabilmek için Vali, Belediye Başkanı başta olmaz üzere gitmediğimiz İlçe Belediye Başkanı, Kaymakam kalmamıştı. Ofise Buğday getiren her vatandaştan Bir Çinik buğday parası desteği almıştık.
Düzenlediğimiz Eşya Piyangosu işi ile bir süre de olsa rahat nefes aldığımız zamanlar olmuştu. Bu işler hatır/gönül ile yürüyen işlerdi, şikayetçi olmadık, baştan dedim ya kimse kimseye zorla bir görev vermez. Bizde gönüllü talip olduk, gücümüz ve nefesimiz yettiği müdetçe yaptık, kolay olmadığını biliyorum, şimdi bu işi yapanların Allah yardımcısı olsun.
Son bir cümle ile sohbeti tamamlayayım: Keşke “Vefa” denildiğinde bu toplantıda merhum Yusuf Kenan Yılmaz ile de bir şeyler söylenmiş olsaydı!