Bilmeyenimiz yoktur bu sözü. Bu yazı ‘şahsa özel’ değildir, her yapıda görülebilen söz konusu canlı türlerinin hepsine özeldir…
‘Patron, efendi, başkan, şef, komutan, reis, önder ve gazeteci ‘ fark etmiyor…
Güven her türlü sorunu çözen güçlü bir anhatradır.
Çekinmeden, korkmadan, kuşku duymadan inanmak, hatta bağlanmaktır. Özellikle ticarette güven çok önemlidir. Güvenin olduğu yerde başarısızlık diye bir şey söz konusu asla olamaz.
Ancak bir kere kaybedildi mi bir daha güveni sağlamak mümkün müdür?
Mümkün olmadığı gibi telafisi mümkün olmayan sonuçlara da zemin hazırlıyor. Nasıl ki kırılan bir bardak tekrar eskisi gibi olmazsa sarsılan bir güvende ilk baştaki gibi sağlam olamıyor.
Yaşamın olmazsa olmazıdır güven, zaruridir, her canlı için ihtiyaçtır. İnsan olmanın ilk şartıdır, sağlam bir karakterin önsözüdür.
Öyle ki;
Eşine, sevdiğine, ailesine, arkadaşlarına, ortağına kısacası iletişim içerisinde olduğu herkese güvenmek ister insanoğlu.
Bilhassa duygularıyla yaşayan insanlar için her şeyin anahtarıdır. Kayıtsız şartsız teslimiyettir, güven varsa gerisi teferruattır.
Adeta hayatımızı mutlu yaşayabilmemiz için bir sigorta görevindedir. Güvendiğin sürece her güçlüğe rahatlıkla karşı koyar, her şeyi başarabileceğine inanırsın. O duygunun verdiği eşsiz hazla motive olur, dünyanın en güçlü insanı olduğunu hissedersin.
Peki ya aksi olursa?
Güven duygusu bir kere kaybedilirse sonrası hep şüphedir. Güven aynı zamanda bir ayna gibidir, bir kez kırıldı mı hep çizik gösterir. Çok güvendiğin insanın yaşattığı hayal kırıklığını affetsen bile asla unutamazsın.
Güven sarsan bir durumla karşılaşınca adeta omuzların düşer, var olma direncin azalır, bildiğin doğruları unutursun, umutların tükenir, kurduğun hayaller yıkılır, yüreğin acır, için yanar, baharda tomurcuk açan ağaç iken rüzgarın önünde oradan oraya savrulan sonbahar gazeli gibi mahzun ve güçsüz hissedersin kendini.
Ve sonrada, o çok güvendiğin insanların, bir yanılgıdan ibaret olduğunu anlayınca, köşene çekilirsin.
Sonuç olarak ne mutlu duruşunu bozmayanlara… Zaman akıp giderken bu hayatın bir sonu olduğunu bilerek ve arkasında saygınlıkla anılacak bir isim bırakarak gitmek isteyenlere.