Allah herkesi sevdikleri ile beraber etsin, ne bu dünya da ne de öbür dünyada ayrı bırakmasın…
Rabbim bir kimseyi sevdiklerinden ayrı koymasın, bir kimsenin ağzının tadını bozmasın, sağlığından geri koymasın…
17 Kasım, dün benim torunun (Miraç’ın) yaş günüydü… Keratanın dünyaya geldiği ilk günü güzümün önünden hiç gitmez, bugünkü kadar hatırlıyorum…
Miraç’ın dünyaya geldiği öğrenir, öğrenmez soluğu Ankara’da almıştık. Esra hastaneden çocukla eve geçmesiyle bizde aynı anda Ankara’ya ulaşmıştık…
Miraç dünyaya geldiği ilk günlerde biraz sıkıntılıydı, tıbbiyecilerin ihmalliği yüzünden sağlık sorunları oldu, bir süre hastanede kaldı, şükür şimdi daha iyi, tedavi süreci devam ediyor, her şey kontrol altında…
Allah herkesin çoluğuna çocuğuna sağlık, sıhhat ve afiyet versin, sağlıklı bir şekilde yaşama sevinci nasip etsin…
17 Kasım, dün sabahın ilk ışıklarıyla birlikte “Dede hadi kalk, daha ne yatıyorsun sabah oldu” sesleriyle uyandırıldım…
Miraç, başucumda bir yandan gözlerini ovuşturmakla meşgul olurken, bir yandan da ev halkına “hadi kalkın, bugün benim doğum günüm, daha ne yatıyorsunuz” diye hepimizi ayağa dikti…
Yapacak bir şey yok, yarı uykulu kalktık ayağa, çocukları bilirsiniz, kalplerinin bütün güzelliği, saf ve temiz halleri yüzlerine yansır…
Kahvaltıyı yaptıktan sonra “Hadi dede işe gitmiyor musunuz? Benim siparişleri unutma” diyerek, uğurladı…
Bugünlerde özel günler peş peşe geliyor, sizin anlayacağınız bizde Kasım ayı hem yoğun geçiyor, hem de masraflı, hayırlısı olsun bakalım, kalın sağlıcakla…