Kafamızı kaldırıp nereye baksak her yer toz-duman, hayatın zorluklarını, basamak basamak aşmak için uğraşıyoruz. Ömür dediğimiz kısa bir yol, günler birer birer tükeniyor. İyi, güzel, kötü ve acı günlerimiz, düşenimiz, kalkanımız oluyor.  Allah’a inanan Müslüman Türk Milleti olarak yaşadıklarımıza kader diyor, Allah beterinden esirgesin diyerek halimize şükrediyoruz.
Ancak her türlü zorluğa, badireye, ibretlik olaylara rağmen hiçbir şeyden ders almayan, etkilenmeyen duyarsız, sorumsuz bir toplum olma yolunda  milyarlarca kilometre yol aldığımız da bir gerçektir.

Ne oldu bizlere, nereye gidiyoruz?  Bir türlü anlayamıyorum. Sözde Anadolu örf, adet ve kültürünün yaşandığı illerden olan Yozgat’ta yaşıyoruz. Yozgat’ta şahit olduğumuz, gördüğümüz, duyduğumuz olayları hayretle izlemeye devam ediyoruz.

Yozgat’ta yaz mevsiminde yurt dışında yaşayan hemşerilerimizin de gelmeleriyle arka arkaya düğünler yapıldı. Anneler, babalar çocuklarının düğünlerini yapmanın, yuvalarını kurmanın sevinciyle gözlerini kırpmadan, borçlanarak, büyük zorluklara katlanarak gayret gösterdi.

Yozgat’ın düğünlerini bilirsiniz vur patlasın, çal oynasın. Oynayanlar, zıplayanlar, eğlenceden dört köşe olanlar…

O an için hayatın zorluğu, pahalılığı, geçim sıkıntısı, işsizlik kimsenin aklında değil, herkes o anı yaşıyor. Çok güzel ve  pahalı  düğünler yapılıyor, gelin arabası süsleniyor, “Evleniyoruz mutluyuz ” yazısı  yazılıyor.

Lakin oynayanlar oynadı, zıplayanlar zıpladı, düğünler yapıldı, yolcu yoluna, evlenen evine gitti. İşte esas dert buradan sonra başlıyor. Aradan  sekiz veya on ay geçiyor, bilemediniz bir sene, evlenen gençlerin baba veya annesini görünce “Gençler nasıllar,  evlilikleri nasıl gidiyor” diyerek sorduğumuz da üzüntülü ve kısık bir sesle  “Siz sormayın, biz söylemeyelim maalesef  çocuklarımız  anlaşamadılar ayrıldılar” cevabını alıyoruz. Bu cevap karşısında  şok oluyoruz, inanamıyoruz.

“Yahu birkaç ay önce coşkulu düğün yapıldı, herkes pür neşeydi, halinden memnundu, evlenen gençlerin gözü kendilerinden başka bir şey görmüyordu,  şimdi ne oldu da ayrıldılar?”  diyerek kendi kendimize sormadan edemiyoruz.
İşte bu nedenlerle “Nere gidiyoruz, ne oldu bize böyle?” diyorum.

Tabi bu konuda birçok sebep sıralanabilir. Boşanmaların nedenleri iyi araştırıldığında birinci sebep gençlerin hayata bakış açılarından kaynaklı gibi görünse de, asıl sorun geçim sıkıntısı, hayat pahalılığı, işsizlik, gelir gider dengesindeki bozukluklar, başlıca etkenlerdir diye düşünüyorum.