Ahmet Hoca, ders için girdiği sınıfta ilk iş olarak tahtanın sağ üst köşesine Arapça “be” harfini çizer sonra derse başlardı.Bunu bir kaç kez tekrar ettiğinde ise öğrenciler merak edip hocam bu işaret nedir diye sorarlardı. Ahmet Hocada, bu işaretin besmelenin “be” si olduğunu ve her işe besmele ile başlamanın faziletini bu vesile ile anlatırdı.
Ahmet Hoca, ders saati geldiğinde sınıfa girdi, tahtanın sağ üst köşesine her zamanki gibi “be” harfini yazdı, tam derse başlayacaktı ki, sınıfın kapısı hızla açıldı Alper kapıda belirdi. Alper bu sınıfın hatırı sayılır hayta öğrencilerinden idi.
Alper “Hocam geç kaldım kusura bakma” deyip Ahmet Hocanın bir şey demesini beklemeden yerine geçti. Ahmet Hoca, Alperdeki telaşın yanında korkununda izini Alper’in gözlerinde ve yüzünde görmüştü. İçinden “Yine ne yaramazlık yaptı acaba” dedi.Sonra dersine başladı.
Ders zili çalmış, ders sona ermişti.Öğrenciler büyük bir mutluluk içinde sınıfı terk ederlerken Ahmet Hoca Alper’e “Alper sen kal” demiş sonra da sınıfa girerken ki halini sormuştu.Ahmet Hocanın öğrencileri ile yakınlığı ve ilgisi öğrencilerin kendisine açılmasını kolaylaştırıyordu.Alper, zaten Hocasının bunu sormasını bekliyordu.Alper başladı anlatmaya
“Hocam, bizim bir dükkan var. Ben okuldan çıkınca ve boş zamanlarımda dükkanda dururum. Babamlar işe gittiklerinde dükkan bana kalır satışı yaparım”
Ahmet Hoca “eee ne var bunda dedi”
Geçen gün bir müşteri geldi duvar kağıdı ve boya aldı.
“eee”
diyerek Ahmet Hoca ilgisini göstermeye çalışıyordu.
Ben boyanın parasını kredi kartına çektim duvar kağıdının parasını ise nakit aldım.
“eee”
“Esi hocam ben bu nakiti kasa yerine cebime attım.”
Ahmet Hoca “Alper bu yatağın hiç doğru bir şey değil. İnsan kendi dükkanında para aşırırmı?” dediğinde
Alper “Hocam ne yapayım o kadar dükkanda duruyorum babamın verdiği para sadece sigara almama yetiyor. Kaç kere dedim biraz fazla ver diye vermiyor.” dedi
Ahmet Hoca “devam et” dedi.
Alper “ Hocam, bu sabah müşteri geri gelmiş duvar kağıdını değiştirmek için. Babam deftere bakmış satış gözükmüyor. Müşteri bunu oğlunuzdan aldım parasında nakit ödedim deyince benim iş ortaya çıkmış.”
Eee
“ Hocam,babam hemem evi aramış anneme demiş ki Alper okula gitmeden acele dükkana gelsin.Bende alelacele telaşla koşa koşa dükkana geldim. Acaba bişey mi oldu diye. Dükkana geldiğimde müşteride oradaydı.Müşterinin yanında babam bişey demedi, bende müşteri çıkarken okula geç kaldım deyip çıktım. Babam arkamdan çağırdı isede kaçtım okula kendimi attım. Hocam, akşam babam beni kesin döve döve öldürür” dedi.
Ahmet Hoca “Alper oğlum sen bittin” dedi.
Ahmet Hoca böyle söyleyince Alperde renk menk kalmadı.
Ahmet Hoca “dur bakalım hemen enseyi karartma her işin bir çözümü vardır” deyince Alper bir an rahatladı.Sonra “Hocam ben şimdi ne yapayım da babamı ikna edeyim. Parayı çoktan harcadım. Nasıl olacak bu iş” dedi.
Ahmet Hoca, Alper’in babasını da dedesini de tanırdı.Alper’in babası da Alper gibi dükkanda büyümüştü. Daha sonra babasını emekli etmiş işleri devralmıştı.
Ahmet Hoca içinden “Bakalım armut dibine düşermiş dedikleri ne kadar doğru” dedi. Alper’e bakarak
“Alper, bir daha böyle bir şey yapmayacağına söz verirsen seni bu sıkıntıdan kurtarırım dediğin de
Alper “Tamam hocam söz, hemde erkek sözü” dedi sevinç ve umutla.
Ahmet Hoca, bak dedi Alper’e, beni iyi dinle. Akşam eve gideceksin. Babana, “Baba sana bir şey soracağım. Bana dosdoğru cevap ver,sonra vereceğin her cezaya razıyım, diyeceksin. Baban ne soracağını merak edecek ve sor bakalım diyecek. Sende diyeceksin ki “Baba, sen benim yaşımda iken dedemin dükkanında kasada durduğun sıralarda, benim yaptığımı hiç yapmadın mı?” diye soracaksın,dedi.
Alper bunu neden soracağını anlamadı ama hocanın bir bildiği vardır diyerek “tamam hocam” deyip korku ve umutla eve geldi.
Akşam babası eve geldiğinde hocasından öğrendiğini aynen yaptı. Babası böyle bir şey beklemiyordu. Durdu düşündü sonra “Tamam bir daha yapmamak üzere seni affediyorum” dedi.
Ertesi gün Alper, yüzünde güller açarak okula geldi. Ahmet Hocanın yanına gitti. Ahmet Hoca da, işin sonucu merak ediyordu. Alperi görünce halinden işlerin yolunda olduğunu anladı.
Alper “Hocam sen babamın gençliğinde böyle bir şey yaptığını nasıl bildin” diye sorunca Ahmet Hoca gülerek atalar boş konuşmaz Alper dedi.Alper “Atalar ne demiş hocam” deyince Ahmet Hoca “Armut dibine düşermiş” demişler.