Tüm dünyada kalkınmış ve zenginleşmiş ülkelerin ekonomik tarihlerini incelediğimizde;
Metalürjiye yatırım yaptıklarını, kimya – petrokimyada çok geliştiklerini ve tarımda özellikle barajlar yaparak, elektrik ürettiklerini ve sulu tarımda çok geliştiklerini görürüz.
Buna örnek Almanya, İngiltere, ABD, Japonya ve Güney Kore’dir. Şimdi ise Çin ve Hindistan yukarda saydığım metalürji, kimya, elektrik üretimi ve tarımsal üretimlerindeki verim artışıyla zenginleşmekteler.
Biz neden başaramadık?
1923 – 1950 aydınlanma ve üretim seferberliği ile geçti. 3 beyazı; bezi, şekeri, unu, 3 siyahı; demiri, kömürü, petrolü üretmek Türkiye Cumhuriyeti’nin acil hedefleri oldu.
Gelişmiş Avrupa ülkelerine baktığımız zaman özellikle Almanya, Fransa ve İngiltere, yukarda saydığım 3 maddeye uygun işler yaptığı içindir ki Almanya metalürjide, kimyada onlarca dünya markası yaratmıştır. Fransa ve İngiltere de aynı başarıları göstermiştir.
Şimdi anlatacağım olay Türkiye ve Güney Kore örneğidir.
1950’li yıllarda iç savaşla Güney Kore, Kuzey Kore’den ayrılarak ekonomik mücadeleye başladı. O tarihlerde Türkiye’de kişi başı milli gelir 400 dolar iken, Güney Kore’de 100 dolardı.
Bir başka nokta Türkiye’nin 784.000 km2, Güney Kore’nin ise 100.000 km2 yüz ölçümü var. Yani topraklarının tamamı Türkiye’nin yaklaşık 8’de 1’i kadar.
Öte yandan yeraltı zenginlikleri konusunda da şanslı değil. Ne kromu, ne bakırı, ne demiri, ne alüminyumu ne de çinkosu var. Ama dünya çapında Hyundai ve Kia başta olmak üzere en az 10 tane dünya markası olmuş metalürji ve kimya ürünü üreten marka oluşturmayı başarmış.
Bizim dünya markası olmuş metalürji ve kimya tesislerimiz neden yok? Her üç ayda tarımsal bir ürünün yokluğunu tartışıyoruz.
Evet, 1950’lerden başlayarak bugüne kadar kaynak tüketerek, devlet tarafından 100 yıldır desteklenen Koç’lar, 70 yıldır desteklenen Sabancı’lar dünya markası olmuş metalürji ve kimyada bir marka yaratamadılar. Suçlu, ülkemizi son 70 yıldır yöneten siyasi iktidarlardır. Devlet – özel sektör dayanışmasıyla yeraltı kaynaklarımızı değerlendirmeliyiz. Yerli, milli araçları, gübresi, ilacı ve kendini besleyen tarımı yaratmak milli bir görevdir. İyi siyaset ise, bunu hayata geçirmektir.
Bugün Güney Kore’de milli gelir kişi başı 40.000 dolar, ülkemizde ise 8.000 dolar Türkiye’nin sekizde biri yüz ölçümü ve 40 milyon nüfus olmasına rağmen hammaddesi hiç yok, ama zenginleşmiş. Ülkemiz ise Güney Kore’nin 8 katı 84 milyon nüfus ve her türlü hammadde krom, bakır, alüminyum, çinko bol miktarda mevcut. Buna rağmen bu fakirliğin sebebi nedir? Eğitime önem vermemek. Kaynakları çarçur edip çalmak. Bunu yaparken de Müslüman Türk maskesi takmak. Geriye baktığınızda bu memleketin 70 senesi boşa gitmiş.