Zannedersem Eylül ayının sonu Ekim ayının başlarında bir gün idi, akşam namazını kılmış, yatsı namazının vaktini beklerken telefonum çaldı.Arayan Vekil Osman abi. Selam faslından sonra hafta sonu Molla Tahsin ile birlikte yakın köylere irşat hizmeti için gideceklerini, kendilerine katılıp arkadaşlık yapıp yapamayacağımı sordu. Bende hafta sonu işim olmadığını, memnuniyetle kendilerine eşlik edeceğimi söyledim. İlk cumartesi gününe sözleştik. Cumartesi günü vakıfta, ikindi namazını kılıp,hatme yaptıktan sonra, yanımıza köyle kontak kuran, oradaki programı ayarlayan arkadaşıda alıp, köyün yoluna revan olduk.Akşam namazını, köy Camiinde kılmayı hedeflediğimizden acele etmeden aheste aheste gidiyorduk. Yolda programı sordum.
Bizi köye götüren arkadaş, akşam namazını köy camisinde kılacağımızı sonra bir akrabasının odasında sohbet olacağını söyledi.
Neyse efendim, program aynen söylendiği gibi gerçekleşti.Akşam namazından sonra köy odasına geldiğimizde, onbeş yirmi kişilik bir grubun bizi beklediklerini memnuniyetle gördük.Hoşgeldin ve tanışma faslından sonra, oda sahibinin ikramı olan arabaşını hep birlikte muhabbetle yuttuk.İkramdan sonra çaylarımızı yudumlarken, hâli ile bizim aralarında bulunma sebebimiz, köy sakinlerine merak konusu idi. Bu merakı gidermek için Tahsin Hoca sözü aldı. Kendisi alim olduğu için, ayetler ve hadislerin orijinal metinlerini okuyup, manalarını vererek güzel bir konuşma yaptı. Konuşmasında, bizlere hayatın kısalığından, ölümün yakın olduğundan, ebedi bir hayattan, bu ebedi hayatta rahat etmek için salih ameller yapılması gerektiğinden bahsetti. Bunun için tövbe etmek gerekli diyerek sözlerini noktaladı. Sonra yanında oturan Osman Abiye dönerek “Hocam biraz da siz konuşun” dedi.Osman abi, hoş sohbet bir insandır.Esprili bir üslubu vardır.Bu üslup ile Osman Abide, geçmiş evliyaların hayatlarından, menkıbelerinden örnekler vererek aynı ana fikri anlatan güzel bir konuşma yaptı.Ben, kendi kendime bu iki güzel sohbetten sonra kalplerde bir yumuşama oluşur ve maksat hasıl olur diye umutlandım.Fakat hiç de öyle olmadı.Bir saate yakın sohbetin sonunda insanlar kendi aralarında konuşmaya dalmak üzere idiler ki, köy sakinlerinden biri el kaldırarak, “Hocam müsaade olursa başımdan geçen bir olayı anlatayım” diyerek söz aldı.Başladı anlatmaya.
“Bir gün davar güdüyordum. Sürüden ayrılan bir koyun, yanından geçmekte olduğumuz derenin içine kaçtı. Tabi bende peşinden gittim. Derenin içine geldiğimde bir Tosbanın sırt üstü olduğunu gördüm. Hayvan kurtulmak için o kadar etrafında dönmüş ki olduğu yeri oymuş.Tabi ki bu kadar uğraşmasına rağmen kurtulamamış. Ben Tosbanın bu durumunu görünce dedim ki “Vay kurban olduğum Tosba, bu durumdan kurtulmak için Allah’a ne kadar dua ettin, ne kadar yalvardın ki, Rabbim de beni sana kurtarıcı olarak gönderdi, deyip Tosbayı düzelterek kurtardım.”dedi
Sonra köy sakinlerine dönerek “Komşular, bizlerde Tosba misali, düştüğümüz günah ve faiz çukurunda bir türlü çıkamıyoruz. Olduğumuz yerde debelenip duruyoruz. Rabbim bize merhamet edip dualarımızı kabul etmiş. Bu güzel insanları ayağımıza kadar getirmiş.Gelin hep birlikte tövbe edip bu günah çukurunda çıkalım” dedi. Bu konuşma birden havayı değiştirdi.İnsanlar bunun üzerine hep beraber günahlarına tövbe edip güzel bir insan güzel bir müslüman olmak için Allah cc söz verdiler.