Yıl olmuş 2022 ama biz hala 1952.
70 yıl aradan sonra ne değişti bu memlekette.
Görüyoruz ki hiç bir şey!
Bu aziz kent, 1952’deki tarihi zenginliği ile kalsaydı daha iyi olurdu.
Hiç değilse iki dağın arasında turistlik bir şehir olarak şanlı varlığını sürdürmeye devam ederdi.
Son 20 yıla baktığımızda ne görüyoruz?
Yap, çat, sat sisteminin meydana getirdiği ucube yapılar.
– Alt yapısız
– Plansız,
– İmarsız,
– Anlamsız bir çarpık kentleşme.
Geçen onca zamandan sonra gelişen teknoloji ile birlikte daha modern ve daha gelişen bir şehir olmamız gerekirken, neden her şey daha kötüye gitti?
Neden ilerlemek yerine daha da geriledik?
Ve neden birileri batarken, birileri zenginleşti?
Bu soruların yanıtını Yozgat’ta yaşadığım son 3 yılda daha iyi anladım.
Nasıl mı?
Şöyle:
– Şehrin, kamu kurum ve kuruluşlarının nasıl çalıştığını inceledim.
– Yerel yönetimlerin nasıl yönetildiğini yakından gözlemledim.
– Sendikalar, Odalar ve STK’ların görev ve yetkilerini ne şekilde kullandıklarını denetledim.
– Ayrıca Parti ve Siyasi yapının nasıl işlediğini değerlendirdim.
– Kişisel çıkarlar için toplum menfaatlerinin nasıl hiçe sayıldığını öğrendim.
– Sorunları dile getirenlerin nasıl “sorun kabul edildiğine” şahit oldum.
Bütün bunları toplayıp bir araya getirdiğinizde “neden” sorusunun cevabını otomatikman almanız mümkün.
Yanlış insanları doğru makamlara getirenlerin başarı beklentisi olmasın!
İşte Yozgat’ın gelişmesinin ve kalkınmasının önündeki 5 engel:
Zihniyet sorunu.
Bil-gi-siz-lik!
Entegrasyon.
İletişimsizlik.
Güç bilinci.
Yozgat, önündeki bu 5 engeli aşmayı amaç edinirse yükselişe geçmesi an meselesidir.
Çünkü değişim, zihniyette başlar ve eylemle devam eder.
Bu nedenle kendimizi mevcut düşünce yapısından arındırıp, yeni bir başlangıca hazırlamalıyız.
Gidişata bakılırsa memleketimizi haketmeyenlere emanet etmişiz.
Ama bu teslim ettiğimiz anlamına gelmez.
İstediğimiz zaman geri çekmeyi de biliriz.
Bu memleket sahipsiz değil.
Siz de bunu o kalın kafanıza iyice sokun.
Zira gözler açılmaya başlayınca dil susmayı bırakır.
Eee biz de bir yere kadar sustuk.
Ama bir yerden sonra gördüğüne kör olmak vicdana yüktür.
Şu saatten sonra memleketi kimsenin kuklası etmeyeceğiz.
Bundan sonra yapılanları ve yapılmayanları açık açık, isim isim açıklamak boynumuzun borcudur.
Mesleğimiz için etik olan da budur.
Saygıyla kalın.