Yozgat’ı yönetenler, siyasetçiler, STK’lar, bürokrasi bizim bu günümüzü çok güzel laflarla kutladılar… Yapılan açıklamalarla gazetelerin sayfalarını doldurdular.
Yine de sağ olsunlar, bizi hatırladıkları için!
Keşke her gün hatırlasalar
Bugün Yozgat’ta geçimini sadece gazetecilik yaparak sağlayan yanında 3-5-7 kişi çalıştıran ve resmi ilan alan 6 gazete var.
Ben bu mesleğe 70’lerin sonuydu, çırak olarak başladım Halen bir başka kurumda çalışmayıp, 40 yıldır bu mesleğin içindeyim.
Bugün mesleğimizde yozlaşmanın arttığı, “yandaş-candaş” diye ayrıştırılan, özgürce haber ve yorumların yapılamadığı bir dönemden geçiyoruz ne yazık ki!
Bugün ulusal basının büyük bir bölümü holdinglerin elinde, gazetelerin patronları da devletten ihale alıyor, iş yapıyorlar. Dolayısıyla da iktidara da yakın durmaları gerekiyor. Nitekim de öyle oluyor.
Ama bizim gibi Anadolu, yani yerel basının durumu çok farklı.
* * * *
Yerel basın kıt imkânlarla yaşam ve ayakta kalma mücadelesi veriyor. Çünkü yerel basının gelirinin büyük bölümü resmi ilanlardan ibaret. Resmi ilan alamayan bir gazetenin yama şansı hiç yok. Çünkü kurumlar abone olmuyor, bayi satışları yetersiz, bayram mesajları, ara sıra özel günlerde verilen reklam ve ilanlarla ayakta durmaya çalışıyor.
Yerel basın çalıştırdığı 5-6 fikir işçisi, bir matbaacı, 1 dağıtıcının maaşı, sigorta primini ödemek zorunda. Bunun yanında kira, elektrik, su, vergi, internet, kağıt, kalıp, mürekkep gibi zorunlu giderleri karşılamak için adeta milli mücadele veriyoruz.
Başka şehirlerde birçok gazete bu sıkıntıları aşmak için bir araya gelip güç birliği yapmış olsalar da netice değişmedi. Yakın komşumuz Kırşehir’de birkaç gazete bir araya gelmesinden kısa bir süre sonra ortaklık bozuldu.
Dolayısıyla İlan fiyatlarında ciddi artışlar olmasına rağmen, gazetelerin pastadaki payı her geçen gün düşmeye devam ediyor.
* * * *
Malumunuz, geçen yıl yaşanan ekonomik krizle birlikte yatırımlar durdu, resmi ilanlar düştü, kağıt başta olmak üzere hammadde fiyatları 2-3’e katladı. Gelirler düştü bir yıla yakın her türlü zarara rağmen onur mücadelesi vererek gazetelerimizin yayın hayatlarını sürdürmeye çalışıyoruz.
Biraz önce de ifade ettiğim gibi resmi ilan fiyatları artmasına rağmen yaşanan ekonomik sıkıntılar sebebiyle gazeteler, 8 sayfa ve 10 sayfa çıkarken, bugün 6 sayfaya düştü, üzücü ama gerçek bu.
Önceki gün 10 Ocak Gazeteciler Günü’ydü. 365 gün içerisinde sığdırılan bir gün. Dün bitti, gelecek seneye yeniden kutlarız! Tabi bu sektör ayakta kalırsa!