Kiminin kuyruk acısı, kiminin karın ağrısı var, benimse yüreğim yanık. Annemi kaybettim. Tamam toparla diyorsun yine, güçlü ol diyorsun da, beyin kabullenmiyor be Hacı. Geçen gün yemek yaparken, annem güzel yapard,ı bir arayım diyecek oldum, aldım elime telefonu, başladım ağlamaya. Bırak ağlayayım, daha hazmedemedim ki…
Apar topar Akdağmadeni’ne gidişim. Annemin cenazesinin Antalya’dan gelişini beklemek… Bu kadar uzak mıydı yollar. Ev, giderek kalabalıklaşıyor.Gözyaşlarım, ruhum ve dünya arasında perde gibi… Sanki biri beni almış dünyanın tam ortasında sandalyeye oturtmuş. Öylece başım önüme eğik, ağlıyorum. Etrafımda insanlar, Kabe’de gibi sıra sıra kalabalık, görüyorum, duyuyorum ama hissetmiyorum…
Yeşil gözlerine küçükken pembe dermişim ya, şimdi cennet diyorum. Beni kanatsız bıraktın, artık uçamam eskisi gibi. Eksik kaldı her cümlem, her gülüşüm… Sana söyleyeceklerim vardı benim. Hepsi eksik kaldı, cümleler kelimelere, kelimeler harflere, harfler Mahşer Gününe kaldı. Cahit Sıtkı ‘nın dediği gibi Mahşer Günü ortalığa düşüp, deli gibi “Anne” diyen bir ses duyarsan, o benim ! Söyleyemediklerimin günüdür o vakit !
Hayat kısa be dostlar. Hiç aklımızda yokken geliyor ayrılıklar işte. Sakın ha esirgemeyin sevginizi, şefaatinizi sevdiklerinizden. Bir de ne biliyor musun, geride ne bıraktık adımıza dair, bu çok önemli. Sadece yemek içmek değil, sadece namaz da değil, bir insana dokunabildik mi, insanlığa bir faydamız oldu mu, sormayacak mı Allah.
Öyle bir yaşıyoruz ki, kırıyoruz, döküyoruz, toparlamıyoruz, bir de kırdıklarımızın üstüne basa basa geçiyoruz bu yollardan. Sonra bir bakmışız, kafamızı kaldırmışız, tak diye bir ses. Eyvah ! Taşa vurdun kafanı, kalkmak istersin, sonra bir bakmışsın ölmüşsün. İşte bu kadar hayat, hadi geçmiş olsun.
Kalp kırmak, hırs nereye kadar… Kanuni Sultan Süleyman ölmeden önce demiştir ki, ben ölünce elimi dışarıda bırakın, bilsinler ki Kanuni bile eli boş gitti.
Ben de diyorum ki, şimdi ben “Hiçlik” mertebesine eriştim. Annemden sonra, yarımdan eksik, çeyrekten fazlayım.. Şimdi ben bambaşkayım.