Ankara’da Gönül Dostu Yozgatlı Osman Abi

Belki onu haberlerde görmüş olabilirsiniz, yine de ben böylesine koca yürekli bir Yozgatlı gönül adamını yazmak istedim. Ankara’ da her gün, AŞTİ’de kalan evsizlere, yemek dağıtan, Yozgatlı Ağabeyimiz Osman Abi. Abi kelimesi daha içten, edebiyatta her ne kadar ağabey yazmak gerekirse de affınıza sığınarak abi yazacağım ben, içten olsun istiyorum. Her gün ekmek arası yiyecek hazırlayıp, ayran ve su dağıtan yüreği dünyalar kadar zengin abimiz, hiç mi yorulmazsın sen diyorum içimden. Rabbim ona insan sevgisini öyle güzel vermiş ki, gücünü insanlardan alıyor ve maşallah diyelim, hiç durmuyor.

Yozgat’ta da çok emeği var Osman Abimizin. Onunla iki yıl önce, Yozgat’ta kurmuş olduğu Hayvanseverler Kulübünde tanışmış, kışın Çamlıkta hayvanlar için yemlik hazırlamış, kuşlar için kafes yaparak, kar kış, soğuk demeden asmıştık ekipçe.

Sonra Osman Abi Yozgat’ta bazı ailelere de yardımda bulundu. Gıda, yiyecek, ev tamiratı gibi saymakla da bitmiyor. Ankara’da çalışıyor olması ve gelip gitmelerin zor olması nedeniyle bildiğim kadarıyla bu sıralar pek Yozgat’a gelmiyor. Aslen Sorgunlu.

Sosyal medyadan da yakından takip ediyorum kendisini, her sabah Ankara’da sanayi bölgesindeki hayvanları beslemek için gidiyor. Eşi, dostu, yakınları da kendisini oldukça seviyor ve desteklerini esirgemiyorlar. Belki de her insanın istediği arkasına döndüğünde dostlarının yanında olduğunu görmektir.

Hoşuma giden diğer bir etkinliği de bir okula gidip hayvanlar için yaptığı çalışmaları gösterip, anlatmak olmuştu. Çocuklarımız daha küçücükken öğrenmeli hayvan sevgisini. Hayvanları seven insanlardan kimseye zarar geldiğini görmedim hiç. Rabbim öyle bir düzen içinde yaratmıştı dünyayı, sadece bizim, insanların olmasıyla olmuyor, hayvanlar, bitkiler, doğa… Hep iç içe bir döngü ve bu döngü sekteye uğradığında problemler çıkıyor ve biz insanlar maalesef ki, bu döngüye hep müdahale ediyoruz. Üzülüyorum.

Osman Abi gibi candan insanlara, kahramanlara ihtiyacımız var, diyeceğim hepiniz evet diyeceksiniz lakin ben hayır yok diyorum. Çünkü o kahraman biz olacağız. Neden hep çevreden bekliyoruz ki biri gelsin, yol göstersin bize. Her birimiz etrafımızı etkilersek büyük bir kitleye ulaşmış olacağız aslında. Süpermen olmamızı bekleyen yok elbette. Biz de kışın evimizin önüne sokak hayvanları için yiyecek ve su bırakacağız örneğin. Yüksek sesle konuşmadan, saygılı kibarca cümleler kuracağız karşımızdaki kim olursa olsun. Bir tas çorbayı paylaşacağız yanı başımızdaki komşumuzla. İyilikler de bulaşıcıdır, gülümsemek de… Mutlu ederseniz mutlu olursunuz.. Sağlıcakla kalın. Osman Abi bu arada selamlar…