Ben Buralıyem

Aşık Mahzuni Şerif’in evini yakmışlar, köyünü terk etsin diye.

“Ben buralıyım, burayı terk etmem.” demiş.

Bir daha yakmışlar… O bir daha yapmış, bir daha yakmışlar…

“Erim Erim Eriyesin” söylemiş.

“Yuh Yuh’u” söylemiş.

“Zalım’ı” söylemiş.

Ben de Yozgatlıyım. Bazen sorarlar neden buradasın hala, birçok ilgi alanın var, büyük şehirlere göresin diye… Öyle bir duruyorum sonra diyorum ki, ben gidersem, o giderse kim kalsın Yozgat’ta. Biz buralı olarak sahip çıkmazsak kim çıkacak. Belki memleketimize, serçenin orman yangınında taşıdığı bir damla su kadar faydamız vardır, bizim de elimizden gelen bu diyebileceğimiz.

Yozgat deyip geçmek olur mu, Anadolu’da ilk yerleşim yerlerinden olan Alişar toprakları kıymetli, biz farkına varamasak da. Köklü bir tarihe sahip olan şehrimiz kültürüyle de oldukça zengin. O zengin de biz farkında mıyız. Türkülerimizin, şiirlerimizin, manilerimizin, halk oyunlarımızın ve bir çok kültürel değerlerin. Aşık Mahzuni Şerif gibi, biz de buralıyem diyemezsek, silinip gidecek değerlerimiz.

Hep örnek veririm ve yine vereceğim affınıza sığınarak, annem siz küçükken diyor Akdağmadeni’nde sinema vardı ve mahalledeki kadınlarla giderdik. Peki ya şimdi ? Yozgat’ı acımasızca gelişmediğini söyleyenlere, söylüyorum. Bundan kaç yıl önce bir ilçede sinema olan bir şehri bu konuda eleştirmek yerine, şuan siz hiç sinemaya gidiyor musunuz diye sormak istiyorum. Biz ilerlemedik, geriledik doğrudur. Ancak tekrar bir farkındalık çalışmaları başladı Kazım Başkanla. Yeniden şehir toparlanmaya geçti. Şimdi bize düşen görev, destek vermek. Sahip çıkma zamanı artık. Kendimizden başlayarak, ailemiz, arkadaşlarımız, eş dostla şehrimizdeki kültürel faaliyetlere katılmak. Bir Nida Tüfekçi Anma Gecesinde salonu boş bırakmamak …Bir Nida Tüfekçi Anma Gecesinde sanatla uğraşan dostları görmek…

Nerede nefes alıyorsak, orayı güzelleştirmek gerek. Bunun adı Yozgat olsun olmasın. Dünyaya sadece yemek, içmek ya da ibadet için gelmediğimizin farkına vardığımızda gelişme çağında olacağız. Etrafımızda şiddet azalmış, yoksulluk yok olmuş, daha iyi ilişkiler olan bir çevre ve huzuru yakalayacağımıza inanıyorum.

Biz değerlerimize sahip çıkmadığımızda, yok olup gitmeye, aile içinde yabancılaşmalar, bozulan toplumlara doğru yol aldığımızın çoktan farkına vardık varmasına da, peki ne yaptık ?