Ana Sayfa Arama Galeri Video Yazarlar
Üyelik
Üye Girişi
Yayın/Gazete
Yayınlar
Kategoriler
Servisler
Nöbetçi Eczaneler Sayfası Nöbetçi Eczaneler Hava Durumu Namaz Vakitleri Gazeteler Puan Durumu
WhatsApp
Sosyal Medya
Uygulamamızı İndir

Bana Herkese Baktığın Gibi Bak Gözlerinle

Hafta içi sosyal medyada,

Hafta içi sosyal medyada, gezinirken bir videoya denk geldim. Hasta olan bir çocuğun okulda yaşadığı sorunları gündeme getiren bir filmden kesitti. Çevredeki seslere hassas olan karakter, garip sesler çıkarıyor ve herkes ona uzaylı gibi bakıp, dışlıyor. Okulun konserine müdürün zoruyla katılmak zorunda kalıyor, tabi ki müzik sesleri onu oldukça rahatsız ediyor, garip sesler çıkarmaya başlıyor. Müdür onu sahneye davet ediyor ve neden garip sesler çıkardığını soruyor tüm okulun karşısında, hasta olduğunu, beynindeki sağlık problemlerinden dolayı olduğunu, seslere karşı duyarlı olduğunu, strese girip, garip sesler çıkardığını ve tedavi edilemediğini söylüyor. Duruma üzülen müdür senin için ne yapabiliriz diye soruyor,  çocuk bana herkese baktığınız gibi bakın ve davranın, sizler bana tuhafmışım gibi baktığınızda strese giriyorum ve garip seslerim arttıyor diyor çocuk. Okul ayağa kalkıp, alkışlıyor onu, bu cümlelerinden sonra… Sonrasını ben de bilmiyorum filmden kesit bu kadardı. İlk fırsatımda seyredeceğim tamamını.

Velhasıl gelelim asıl meseleye, bu konuşmanın evet okulun tamamının önünde yapılması duyarlılık açısından güzel, lakin illa bu duruma gelmek mi gerekiyor. Biz içimizden gelerek ona yardımcı olamaz mıyız. Engelli dostlarımla konuştuğumda bize acıyan gözlerle bakmalarını istemiyoruz, ah vah deyip de iyice canımızı sıkıyorlar, yaptıkları empati olmuyor ki diyorlar. Bizler kendi işlerimizi yapabiliyoruz, hayata uyum sağlamaya, mücadele etmeye alışmışken, birinin acıyarak gözlerle bakması, bizi üzüyor. Bize herkese baktıkları gibi bakmalarını istiyoruz sadece… Ne kadar içten, ne kadar duygu yüklü cümleler değil mi?

Onlarla bu sohbeti yaptıktan sonra gördüm ki, hepsi hemen hemen bu durumdan şikayetçi. Yani bizler onlara yardım etmekten çok , onları daha da dipe itiyoruz, ama bilerek ama bilmeyerek. Çözüm mü, bence bu konuda bize eğitimlerin verilmesi. Sosyal proje yapan tüm kurumların bu konuyu da ele alabilirler. Artık konuya bakış açımızı değiştirmenn vakti gelmedi mi? Unutmayalım hepimiz engelli adayıyız… Sevgiler ve saygılarımla, mutlu bir hafta diliyorum.

Reklamı Geç