Abdullah, abdest tazelemek için yerinden kalktı. Okumuş olduğu Kuran-ı Kerimi,öpüp rafa kaldırdı.Caminin fevkanesinde ilerlerken, daire biçiminde oturmuş bir şeyler yiyen

“İnsanı yöneten alışkanlıklarıdır” denir. Gerçekten, insanın yeni bir şeye alışması yada mevcut alışkanlığını değiştirmesi son derece zordur. Bu zorluğu bilmeseler

Yozgat’ımızda yıllardan beri gelen bir alışkanlığımız var.Bu alışkanlığımız: Cenaze  selâlarının Büyük Camiden verilmesi ve cenazelerin  buradan kaldırılmasıdır.Son zamanlarda  görülen odur

Mescid’den Gelen Ses Nöbetçi öğretmen odasının açık penceresinden, serin hava ile birlikte sabah makamında okunan, sabah namazının ezanı odayı dolduruyordu.

Mevlidi Şerif.. Çalışma odasının içerisindeki sessizlik, cep telefonun çalmaya başlaması ile bozuldu. Telefonun sesi, alçaktan yükseğe doğru tırmanıyordu.  O esnada

Günler günler, aylar aylar, yıllar yıllar önce idi. Bir yaz günü öğle ile ikindi arası bir vakitte  Çapanoğlu Camii gölgesinde

Öğle namazını camide kıldılar.Bütün gece yol yapmışlar, gelir gelmezse uykusuzluk ve yorgunluktan dolayı hemen yatmışlardı.Çok açıkmışlardı. Namazdan sonra çay içip,

Cemil,yarın yumurta sırası  kimde acaba, diye bir an aklından geçirdi. Biraz düşündü  ama bilemedi. “Acaba bende mi ki?”dedi. Geçen hafta

Kapının zili çaldı. Zeynep Hanım, ağır adımlarla kapıya yöneldi. Kapıyı açtı. “Buyur bey” dedi. Hayri Bey, selam verip içeriye girdi.

Murat, orta halli bir ailenin zeki çocuğudur. İlk, orta ve lise de sınıflarını takdirle geçip inşaat mühendisliğine gitmiş orayı da

Şevket Emmi, iki kardeşi ile birlikte, ilçemizde kereste işi yaparken ilçemize elektrik gelir. Bunun üzerine Şevket Emmi soluğu Kayseri’de alır.

Okulun son ders zili nihayet çaldı. Okul idaresi, bu son saatleri kültür dersleri olarak ayarlıyordu. Hasanın bu derslere pek ilgisi

Ahmet Hoca, ders için girdiği sınıfta ilk iş olarak tahtanın sağ üst köşesine Arapça “be” harfini çizer sonra derse başlardı.Bunu

İsmail Amca,karşı komşumuzdu. Aynı sitede farklı bloklarda oturuyoruz. İsmail Amca, uzun yıllar çarşıda esnaflık yapmış,almış satmış nafakasını kazanmış, ailesini kimseye

Akü macerasında birkaç gün sonra üç kafadar Aynalı Kahve’nin yaz günü insana serinlik veren üzüm asmasının altında bir araya geldiler.

Günlerin, en uzun gecelerin, en kısa olduğu vakitlerde; üç kafadar,sözleştikleri vakitte sözleştikleri yerde buluştular.Havadan sudan dereden tepeden yapılan sohbet bitmiş

Haziran ayının son günlerini idrak ederken, İkindi Namazını tarihi Çapanoğlu Camiinde eda etmiş,çıkışta kalabalığın arasında kalmamak için, ağırdan alarak, cemaatin

Zannedersem Eylül ayının sonu Ekim ayının başlarında bir gün idi, akşam namazını kılmış, yatsı namazının vaktini beklerken telefonum çaldı.Arayan Vekil

Beklemek, sabretmek zor olsada sonuçları güzeldir. Bu yüzden randevularıma erkenden giderim. Beklerim bekletmem. Otobüs veya trenle bir yere gideceğim zaman

Önceleri köfteci Yunus’un, renkli diye tabir edilen, aslında kapkaranlık bir hayatı vardı.Akşama kadar, küçücük dükkanın da köfte yapıp satar, akşam

“Ah babam ah.. Ne olur inat etmesen, illa okuyacaksın, ben okuyamadım sen oku demesen de bende bu hale düşmeseydim”. Eve

Hüseyin kahya, namıdiğer Üssükkâ köyünün muhtarı, kendince uyanık girişken bir adamdır. Her hafta pazar için ilçeye gider, alış veriş yapar,

Gecenin sessizliğini koyunların getirdiği geviş bozuyordu. Sürü, bütün gün otlamış,  karınlarını yeşil lezzetli otlar ile doldurmuşlardı. Yamacına  yattıkları dağın eteğinde, 

Kader, Hüseyin Beye, mesleğinin sonlarına yaklaşıp yavaş yavaş emeklilik hesapları yapmaya başladığı vakitlerde, gurbet yollarını açmıştı.Hiç beklemediği bir vakitte başka