Nöbetçi Eczaneler
Yozgat’ta altı yılımı geride bırakırken hep söylediğim birşey var, Anadolu’da bu kadar tiyatro oyunu çıkaran il var mı ? İnanın bildiğim kadarıyla yok, varsa da beni bilgilendirirseniz sevinirim. Peki Yozgat’ta bu potansiyel varken, neden tiyatro konusunda ün salamıyoruz yurdumuza ? Bir eksiklik var ve bunun nerede olduğunu bilemedim.
Bakıyorum, tiyatro oyunları projelerden geçiyor, sahne, dekor, ışık o biçim, belli ki Yozgat’ta kurumların da desteği var, peki neden Yozgat sınırları dışına çıkmıyor bu haber, bu sinerjiyi çözemedim. Üzülüyor muyum, elbette. Hayır diyeceğimi düşünen kaç kişi var merak ettim. Yazıyı yazarken gülümsedim biraz, konu bu kadar enerji doluyken ister istemez size bulaşıyor o enerji.
“Ortaya Karışık” tiyatro oyununa gitmeyen kalmamıştır eminim. Yozgat’ta gittiğim tiyatro oyun sayısını unuttum altı yıldır ama bu oyundan zevk aldığım kadar hiçbir oyundan zevk almadım. Burak Öngel ve ekibini yine yeniden kocaman tebrik ediyor ve farklı bir pencereyi Yozgat’a açtıkları içinde şükranlarımı iletiyorum.
Yozgat’ta birkaç tiyatro topluluğu daha var. Aslında kaynayan bir kazan var, çorba veriyorlar bedava ve biz adı sanat olduğu için içmeye eriniyoruz diye şikayet edesim var azıcık. Kormayın, bu kadar da vahim değil durum. Salonlar önceden dolmuyordu, şimdi bir hareketlilik var. Her oyunda, salona girdiğimde, salonun dolu olması beni heyecanlandırıyor. İstediğim şey, onlar tiyatro oyunu çıkarmadıklarında, başlarının etini yiyen biz olmak, neden çıkarmıyorsunuz diye onları rahat bırakmamak… Hayal mi, kısmen, yani biraz hayal, lakin imkansız mı azizim, değil.
Ben de elimi ayağımı bir zamanlar tiyatroya bulaştırdım yalan değil. Bu yüzden hassas noktam. Lisede başlayan serüvenim, meslek hayatımda da devam etti. Yüksek lisans başlayınca çekildim arka planlara, perdenin arkasından değil de, perdenin önünden seyretmeyi öğrendim anlayacağınız. Bende ki bu merak, bu ilgi olunca bazen tiaytro çalışmalarına misafir oluyorum, en köşeden bir koltuğa geçip, rahatsız etmeden seyrediyorum onları. Hafta sonu yine böyle bir çalışmayı seyrederken buldum kendimi. Bozok Üniversitesi Tiyatro Makinası Topluluğu, Yaratıcı Drama ve Kamera Önü Oyunculuğu…
Gençlerdeki disiplin, azim, heyecanı size anlatamam. O küçücük salonda soğuktan ben dondum kaldım köşede, onlar inatla oynamaya, inatla hocalarını dinlemeye devam ettiler. Bravo… Ben olsam soğuk bir salonda oynar mıydım, oynardım belki ama ısıtmak için kaç kapı çalardım siz düşünün. Nasıl bir tiyatro aşkıyla yanıp tutan gençler var görün istedim. Hocalarını pür dikkat dinliyor olmaları da bu işi ne kadar ciddiye aldıklarının göstergesi.
Bizler, kendimize insan olarak insanlığı anlatamadık belki, ama sizler, Shakespeare’in dediği gibi “İnsanı, insana, insanla, insanca anlatma sanatı” nı , tiyatroyu, iyi kullanın çocuklar. Yolunuz açık olsun, herşey gönlünüzce olsun…