Bundan üç yıl önce, yaz tatili, dedim ki Saat Kulesinden sonrasını bilmiyorum. Hava da güzel biraz kaybolayım Yozgat sokaklarında. Tam

Küçük şehirleri seviyorum ne yalan söyleyim. Zamanımın çoğu bana kalıyor, hayattan çalıştığım en değerli varlık, zaman. İşe geç kalacak olsan

Donmak nasıldır bilmiyorum, hele donarak ölmeyi tahmin bile edemiyorum. Sabah uyandığımda Sarıkamış fotoğrafı sandım, Allah Allah dedim bu tarihte değildi

Ali balık sevdiğini söylüyor Ayşe’ye. Ayşe de ben de balık severim diye karşılık veriyor. Buraya kadar sorun yok gibi ikisi

Bugün bir ebeveyn, bir veli olarak yazmak istiyorum. Eğitim sistemini hepimiz eleştirir, bir iki cümle de olsa kurar, kızarız. Peki

Çocukluk yıllarımı hatırladığımda içim huzur doluyor. Çocuk gibi çocukluk yaşadık biz. Dışarıda oynamanın tadını aldık, bilgisayarla büyümedik. Cep telefonunu da

Zamanın verimli kullanımı hakkında düzenlenen kurslardan birinde, öğretmen, her biri birer meslek erbabı olan öğrencilerine pratik bir ders vermeyi düşünür

Bu hafta, Yozgat’ta sanat dolu bir haftayı geride bırakırken, içimdeki ferahlık duygusunu anlatamam. Nefes almak gibi, ekmeği bir yemeğe bandırıp

Bir çam ağacının yetişmesi yıllar alıyor, yanması iki dakika. Akdağmadeni orman yangınından sonra Çamlıktaki yangın, sonra yine Akdağmadeni yangını. Ciğerlerimiz

Zamanla başımız dertte. Yetişmeyen işler, dışarı çıkmak istersin çıkmazsın, bulaşıklar, çamaşırlar, ya ofisteki işler, dosyalar yığılmıştır. Kısaca başımızın belasıdır zaman.

Her gittiğimde mutlaka bir değişiklik gördüğüm, hayran kaldığım yerdir Akdağmadeni. Memleketim diye söylemiyorum, aman ha, gitmediyseniz de mutlaka görmeniz gereken

Yozgat’a geldim geleli Kazankaya Kanyonuna gittim gideceğim derken tam  yıl geçti. Bir Pazar sabahı arkadaşım Dilara hadi gidiyoruz deyince plansız,

Geçtiğimiz haftalarda facebook üzerinde gördüğüm “ Boğazlıyan Gönüllüsü Olmak İster Misiniz” paylaşımı dikkatimi çekti ve hemen tıklayarak okumak istedim. Boğazlıyan

Hangi filozoftu bana bir değnek ve kaldıraç verin dünyayı yerinden oynatayım demiş vakti zamanında . Arşimet… Hoş adam sadece filozof

Küçüklüğümüz, 90’li yıllar, hani balkondan annelerimizin bizi sokaktan çağırdığı yıllar. Hey gidi günler hey. Şimdi evin önüne indiremez olduk çocuklarımızı,

Yazıyor, yazıyor. Yozgat’ta yapılan fuarlar ticareti engelliyor, Sorgun Şeker Fabrikası satıldı, kış bitti, kaldırımlarda yürüyebilirsiniz, yazıyor Çamlık artık ücretsiz, yemek

Evet, dünya ne zaman çağ atlayacak biliyor musunuz? Ben söyleyeyim, hadi, yine iyisiniz, kopya veriyorum. Kadın Hakları kavramı yok olduğunda…

Kiminin kuyruk acısı, kiminin karın ağrısı var, benimse yüreğim yanık. Annemi kaybettim. Tamam toparla diyorsun yine, güçlü ol diyorsun da,

Ah siz erkekler diye de devam etmek istedim başlıktan sonra.Fena da olmadı hani. Geçenlerde arkadaşlarla oturuyoruz, evlilikten açıldı konu. Yahu

Bekir Amca aradı beni sabah, evet evet bizim gazetenin sahibi Bekir Amca. Öyle coşkuluydu ki sesi. Sen nasıl bir yazar

Bir kase şekerin var mı Ayşe Teyze, annem yarın markete gidip alınca geri verecekmiş,dediğimiz çocukluğumuzun minik anıları. Konuyu nereye getireceğimi

  Ne de güzel söylüyor şarkılar bizim yerimize. Küfür etsek bu kadar dokunmaz, bu cümleleri kim nasıl yazmayı başarıyor. İşte

Eski devlet hastanemiz de yıkıldı, gitti.  Sağlık Müdürlüğüne giderken bakamadım yıkılışını seyretmeye. Bildiğin içim cız etti ya.  Gitti işte çınar

Bu sıralar pek hayal gücüm geniş be Metin Amca. Düşünürken düşünürken dedim ki Yozgat ölse, cenaze namazında imam dönse bize