Eski devlet hastanemiz de yıkıldı, gitti.  Sağlık Müdürlüğüne giderken bakamadım yıkılışını seyretmeye. Bildiğin içim cız etti ya.  Gitti işte çınar gibi bina,  sessizce bekledik, yıkılmasına da izin verdik sanki biraz. Almanların yaptığı binayı, Almanların da ilgisini çekecek cinsten bir yatırım yapamaz mıydık.  Turizm ayağı oluşurdu birazda… Yıkalım zaten, tarihe ait pek bir şey kalmasın.

Bir şehri geliştiren zihindir kim ne derse desin.Farklı şehirlerden gelen , farklı düşünen, farklı algılayan insanlarla, Yozgat havasını solumadığımız zaman, iki tepe arasında kalır gideriz valla.  Biri Çamlık, biri Nohutlu Tepesi…

Gelelim Yozgat’ta bu hafta neler var. Yozgat’ta doğa yürüyüşleri yapmak için bir araya gelen küçük bir grup var. Kimsenin pek de haberi yok. Sosyal medyadan ulaşmaya çalışıyorlar, Yozgat halkına, ama pek de ilgi görmüyor gibi. 4-5 kişiden başka katılan da yok . Neden ?

Bir gazeteci arkadaşımız dedi ki herkes geçim derdinde. Düşünmekten sosyal aktivitelere zaman ayırmıyor. Düşündükçe daha da yorulmuyor mu beynimiz peki. Bir çok sosyal aktivite ücretsiz. Sıyrılmakta gerekmiyor mu bir yerde… Tamam hak veriyorum . Geçim derdi zor, o zaman hedeflerimizi değiştirmeliyiz. Vatandaşlarımıza iş sağlamalıyız. Bunu, kim nasıl yapmalı ?

Sosyal aktivite dedim ya aklıma geldi bir de bizim belediyenin Kent Orkestrası var. Sağ olsunlar önceden haberim olan, sosyal etkinliklerden biri. Genelde  olur biter, gazetede haber olur, öyle duyarız. Sonra az katılım var denir hep, reklam kısmı biraz zayıf mı nedir bilemedim  bazı etkinliklerde. Aslına bakarsanız Yozgat’ta çok şey yapılıyor ama duyuramıyoruz bilmiyorum işte. Bilmediğimiz bir tatlı yediğimizde, içinde ne olduğunu keşfetmeye çalışır, tam şu demek isteriz, aslında tam da o değildir. İşte öyle bir tat buradaki mesele de.

Bir de sporcu miniklerimiz var. Jimnastikten… Basketbola… Bu çocuklar sahipsiz bırakmamalı. Bir değil binlerce Hamza Yerlikaya neden çıkmasın Yozgat’tan. En çok ne hoşuma gitti biliyor musun, basketbol antrenmanına oğlumu götürüyorum ya hafta içleri, orada gördüğüm topların renkleri. Cıvıl cıvıl, bildiğimiz basketbol topu rengi dışında. İnsan bir hevesleniyor sorma. Sonra çocukluğum aklıma geliyor, bizde nerede böyle kurslar… Şanslı çocuklar vesselam.

Demem o ki yine bol şikayetler içeren bir yazı. Kaynana gibi oldum bu sıralar. Kızıma söylüyorum ben canım, kimse üzerine almasın. Ölmesek de yaşıyoruz işte…