Biliyor musun zarfı elime alıp, huzurevi yazdığını gördüğümde çok şaşırdım. Aklımdan akrabaları geçirmedim desem yalan olur, Zonguldak Çaycuma ile bir bağlantımız yoktu ki bizim. Zarfı biri açmış benden önce, kocaman zımbalarla da zımbalamış akıllım,sanki açıldığı belli olmayacak hey Yarabbi J Sonra büyük bir heyecanla , altın rengi nerdeyse bileğim kadar kalın olan zımbaları söktüm özenerek.

Daha okumadan dedim ki yazısı da benden güzelmiş vesselam. Manevi evladım Meltem kızım cümlesini okuduğumda ayaktaydım ve sandalyeye oturdum. Huzurevinden gelen bir içtenlik bende anason etkisi yaptı sanki, afalladım. Mektubu nasıl bitireceğimi bile bilemeden meraktan öldüm o saniyeler içinde.  Yılbaşı gecesi oğlum Çağatay kendi bilim teknik dergilerini ve hikaye kitaplarını, hastanede yatan çocuklara götürmemi istemişti benden ve ben de onun bu isteğini dahiyane bulup, fırlamıştım hastaneye. Hasta çocukları ziyaret ettik, kimi uyuyordu başucuna koyuverdik, kiminin gözleri fal taşı gibiydi, odada, koridorda anneleriyle dolaşıyorlardı. Kolay mı bir ağrı girince insan ne oturduğunu, ne yattığını ne de uyuduğunu biliyor. Yılbaşı gecesi yılın bebeğini beklerken, haber ajansından gelen arkadaşla konuyu paylaştım, haber yapmak istedi. Mektupla bağlantımızda burada başlıyor. Bir çok yerde yayınlanan haberimiz, Zonguldak’ta da bir haber sitesinde yayınlanmış, Metin Amca orada görmüş beni. Etkilenip yazmaya karar vermiş, teşekkür etmeyi borç bilirim diye de eklemiş mektuba. Mektubu okurken nasıl mutlu olduğumu anlatamam. Düşünsene hiç tanımadığın bir insan sana teşekkür için mektup yazıyor. Eline kağıdı kalemi almış, bu mekanik hayattan sıyrılıp mektup yazıyor. Dünyanın en güzeli değilim ama bu dönemde mektup alan ender insanlardan olduğumu düşünüyorum.

Ben de öğle yemeğini bu mutlulukla bir çırpıda bitiriverdim, bir an önce huzurevini aramak derdindeyim. Metin Amcayı sordum, 63 yaşındaymış, telefonla aktardılar, biraz uzun çaldı ama açtı sonunda. Anlaşılan konuştuğum memur ona söylemiş olmalıydı, merhabalar deyişinden çakmadım değil hani. Biraz sohbet ettik, mektup yazacağımı söyledim çok mutlu oldu. Hayatta istediğim son dönemlerde o mektubun heyecanını yaşamaktı. Gerçek oldu, inanabiliyor musun. Bunun benim için neler ifade ettiğini anlatmak mümkün bile değil. Yine büyük bir heyecanla kapattım telefonu.

Diksiyonu, ne bileyim yazısının güzelliği  ve duyarlılığını düşününce kültürlü bir amcayla tanışmak şans değil mi sence? Huzurevinden Zonguldak Çaycuma’dan Yozgat’a kadar estin be Metin Amca.  Allah seninde gönlüne göre versin. Bir gün ziyaret etmek nasip olur mu bilmiyorum ama sende ne hikayeler gizlidir şimdi. Bakarsın bir gün Yozgat’tan Çaycuma’ya da  bir rüzgar eser . Saygılarımla…