Her döneminde yeni bir başlangıç yaşayan yorgun ülkem; topraklarında ne çok millet ağırladın.

Her birini asaletinle bağrına bastın, sen ne büyüksün; biliyoruz ki, seni sırtından vurmaya çalışanlara bile tahammül gösterdin.

Dostuna da yetti, düşmanına da. Savaştın tüm gücünle, yüreğinle. Sana aşk ile bağlı ne çok insan yetiştirdin, binlerce tazecik kanlar döküldü uğruna.

Ne analar ağıtlar yaktı. Ne sevgililer senin uğruna giden canların yasını tuttu. Ne evlatlar yetim kaldı.

Bayrağın al rengini aldı kan ile kurulmuş toprağından. Ne saltanatlar sürüldü topraklarında.

Ne devletler kuruldu, ne padişahlar yetiştirdin dünyaya hükmeden. Ne sultanlar geldi geçti. Her biri sana muhteşem tarihler, destanlar yazdırdı.

Öyle bir tutkusun ki sen, uğrunda babalar evlatlarını öldürdü, evlatlar babalarını.

Kardeşi kardeşe de sen kırdırdın.

Her biri ayrı hakimiyet kurdu üzerinde.

Kimi topraklarına toprak kattı, kimi kanata kanata böldürdü…

Hepsi çok sevdi seni, büyük bir aşk ile bağlandı.

Kimi üstünde kurduğu hakimiyeti sevdi, kimi avuç avuç toprağına aşık oldu.

Kimi toprağın ezan sesleriyle bereketlendi, nazlı bir gelin gibi süzüldü bayrağın göklerde.

Kültüründen, medeniyetinden feyzaldı dünya alem, örnek olduk, dik duruşunla dünyaya.

Ümmeti de gördün ulusu da.

Kimsenin uşağı olmadın sen ülkem, bundan sonra da olmayacaksın.

Şair ne demişti; Akan kanların hepsi sana helal.

Aynı şevkle, aynı zevkle yaşayacağız seni birlik beraberlik içerisinde.

Demokrasi ve medeniyet adı altında, insan hakları (!) diyerek şimdi seni parçalamaya çalışanlara inat buradayız, burada olmaya devam edeceğiz.

Senin her bir karış toprağına zeval gelmesin diye buradayız.

Bırakmayacağız seni yalnız, büktürmeyeceğiz ne boynunu, ne de bileğini. Kıyamete kadar da var olacak bu millet bu vatan.!